„Nieubogaceni” – KRYTYCZNYM vel ANALITYCZNYM OKIEM.

Każdy z nas ma rodzeństwo: własne, przyrodnie, czy choćby bratnią duszę. Nikt nie jest samotną wyspą. I tak, żyjąc własne życie, żyjemy życiami innych. Nieubogaceni to zetknięcie światów dwóch, trzech, czterech… ilu  się można doliczyć? Czytając książkę, która powstała w wyniku choroby przenoszonej drogą płciową – ŻYCIA,  zobaczysz to, czego nie widać. Będziesz oczami TEJ, która widziała więcej niż inni.

Literatura – może jedyny sposób, by pokazać Matkę córce w życiu dorosłym bez wyidealizowanych wspomnień, wybielonych chwil i jednostronnego spojrzenia
na Zdarzenie, Chorobę i  Walkę; może to jedyna możliwość utrwalenia ludzkiego zmagania, które warto przekazać innym jako doświadczenie międzyludzkie, które – o ile – pomoże, zastanowi, zdenerwuje, zatrzyma nas w naszym życiu choć na chwilę?

Wyczytasz… rzędy liter skreślonych odręcznie w zawsze obecnym zeszycie, a właściwie wielu zeszytach, mimo dynamizmu i dramatyzmu zmieniających się okoliczności – z potrzeby serca, z poczucia przemijalności i niedoskonałości ludzkiej pamięci, które zmienione w czcionkę drukarską dają nadzieję trwania, jak długo znajdzie się choć jeden czytelnik.

Walka z chorobą to nie jest wyczyn czy bohaterstwo. To paradoksalnie: życie! Może zdarzyć się  w najmniej oczekiwanym momencie, w najbardziej niestosownym… Co wtedy? Nieubogaceni nie daje gotowych recept. Zmusza jednak do refleksji i rewizji swoich życiowych wyborów. To przestrzeń na stawianie pytań. Obyś nie musiał na nie odpowiadać. ONA zrobiła to za nas. Jakich odpowiedzi udzieliła? Przeczytaj.

Życie pisze najciekawszą literaturę. Dla dobra czytelnika nie trzeba mówić zbyt dużo. Dość zaznaczyć – Nieubogaceni to:

• Archetyp siostry, matki, przyjaciółki, kobiety – zatem proza feministyczna czy literatura kobieca?
• Kompendium wiedzy medycznej – zatem proza specjalistyczna czy przewodnik dla rodzin osób poważnie chorych?
• Poradnik dla obcokrajowca – zatem proza użyteczna czy Britannica?
• 25 podróży STĄD do TAM, w głąb jakiegoś JA i TY – tak indywidualnych jak i wspólnych rodzajowi ludzkiemu – zatem proza podróżnicza czy zapis rozwoju osobistego?
• Galeria postaci: od najmłodszego osobnika, przez płcie, stany do schyłkowego obrazu homo sapiens – zatem proza faktograficzna czy psychologiczna?
• Świat uczuć tak różnych, a przecież będących realizacją tej jednej – MIŁOŚCI – zatem proza obyczajowa, wyciskacz łez, romans czy bajka?
• Wysublimowany język, acz nieoderwany od polskiej i angielskiej rzeczywistości – zatem proza lingwistyczna czy zabawa słowem?
• Niezamierzona analiza polskiej mentalności, stereotypów i mitologii – zatem proza narodowa czy satyra?
• Przegląd polskiego komizmu, poczucia humoru i dystansu do siebie – zatem proza humorystyczna czy remedium na prozę życia?
• Historia mrożąca krew w żyłach – zatem horror czy reportaż z wojny o życie?
• Spór z bogiem, jeśli nie z Bogiem – zatem proza ideowa czy religijna?
• Utrwalenie w tysiącach zdań i przemawiającej interpunkcji oraz ortografii SIOSTRY (czy Córki),  w której never standing story wkradł się – no właśnie: koniec czy początek? – zatem pamiętnik czy panegiryk?

Nieubogaceni to prawdziwa historia napisana przez prawdziwą Siostrę. Jednakże nie sama główna bohaterka czy pierwszoosobowy narrator, nie doświadczenie choroby, stanowią najważniejsze wątki tej powieści. Co w niej znajdziesz? Zobaczysz historię tak prawdziwą i tak intymną, jak intymna i prawdziwa może być historia oparta na faktach. Przed Tobą literacka hybryda – sam zdecyduj, jaki tryb uruchomisz.

                                                                             Aneta Wereda